دیواره شمالی ایگر با ۱۸۰۰ متر در جبهه شمالی کوه آیگر واقع شده و یکی از شش دیواره بزرگ شمالی آلپ به شمار می‌رود. این دیواره عظیم، در منطقه مرتفع برنس اوبرلند و در قلب و جنوب دهکده کوهستانی گریندلواد در سوئیس قرار دارد. قله کوه آیگر، اولین بار در سال ۱۸۵۸ صعود شد، اما دیواره شمالی آن به عنوان یکی از سه چالش بزرگ و یا سه تراژدی آلپ بعد از دوران طلایی کوهنوردی تا سال ۱۹۳۸ صعود نشده باقی مانده بود.
دیواره شمالی به خاطر شرایط آب و هوایی بسیار ناپایدار، شرایط فنی دشوار و ریزش سنگ و یخ و احتمال سقوط بهمن های پی در پی، یکی از چالش‌برانگیزترین مسیرهای صعود در دنیا به شمار می‌رود. این دیواره به دلیل داستان‌ها و افسانه‌هایی که در اطرافش شکل گرفته، و همچنین تلاشها و صعود های موفق و شکست های دلخراش، به یکی از نمادهای برجسته و سرسخت تبدیل شده است.
آنچه در این مقاله خواهیم خواند:
مقدمه
دهکده کوهستانی گریندلوالد دهکده کوهپایه ایگر در ارتفاع ۱۰۳۴متری از سطح دریا واقع شده است. کوه آیگر و البته دیگر همسایگانش در بخش جنوبی این دهکده قرار دارند. کوه ایگر در هر جهت جغرافیایی از چندین دیواره صخره ای که هر کدام رو به جهتی جغرافیایی قرار دارند تشکیل شده. دیواره غربی٬ دیواره شمال غربی٬ دیواره شرقی.
دیواره شمالی ایگر که اغلب از آن صحبت میشود در حقیقت دیواره شمال غربی ایگر است.
اگر مایل هستید در مورد کوه آیگر ٬ جغرافیا و مسیرهای صعود به آن٬ بیشتر بخوانید٬ نظرتان را به مطلب : کوه آیگر و همسایگانش جلب میکنم.
قله کوه آیگر در دوران طلایی آلپینیسم و در سال ۱۸۵۸ توسط کریستیان آلمر، پیتر بوهرن و چارلز بارینگتون صعود شده بود و پس از آن نیز صعودهای فراوانی در فصول مختلف و از اکثر جبهه ها و توسط مردان و زنان کوهنورد صعود شده بود.
اما رخ شمالی آیگر در کنار رخ شمالی ماترهورن و رخ شمالی کوه گراندژوراس٬ همچنان صعود نشده باقی مانده بودند و کوهنوردان از آنها به عنوان سه تراژدی یا سه چالش آخر آلپ (تری لوژی) نام میبردند.
دیواره شمالی ایگر به واسطه نمای جذاب و مخوف خود و دسترسی نسبتا آسان به آن از طریق دهکده گریندلواد٬ در بین ماجراجویان و کوهنوردان از جذایت فراوانی برخوردار است.
اولین صعود موفق
دیواره شمالی آیگر پس از تلاشهای فراوان و اغلب حماسی و ناموفق که منجر به کشته شدن چند ده کوهنورد شد٬ و حتی توسط جراید به کوه قاتل شهرت پیدا کرده بود سرانجام در سال ۱۹۳۸، توسط یک تیم آلمانی-اتریشی اولین صعود موفقیت‌آمیز را بخود دید . این تیم از کوهنوردان اتریش و آلمانی به نامهای “آندرل هکمایر” (Anderl Heckmair)، “لودویگ وورگ” (Ludwig Vörg)، “هاینریش هارر” (Heinrich Harrer) و “فریتز کاسپارک” (Fritz Kasparek) تشکیل شده بود. آنها پس از چهار روز تلاش نفس‌گیر، موفق به صعود کامل دیواره شمالی کوه آیگر شد.
این تیم در واقع دو تیم مجزا بودند که در دو روز مختلف تلاش خود را آغاز کردند. تیم‌ها در بخش‌های مختلف از دیوار به صورت هماهنگ و مشترک صعود کردند. تیم دوم هکمایر و ورگ با وجود شروع دیرتر اما با استفاده از طناب‌های ثابت تیم اول و همچنین استفاده از کرامپون ۱۲ شاخه بین آبشار یخی دوم و سوم به تیم هارر و کاسپارک رسیدند. گفته میشود کاسپارک فقط کرامپون ده شاخه به همراه داشته و هارر اصلاً کرامپون نداشته است. این دو تیم پس از چالش‌های بین مسیر مانند رورایویی با بهمن برف و عبور از بخشی که به “عنکبوت سفید” معروف است و بعد از دو شب بیواک و سه روز کوهنوردی مشترک در هوای بد به همراه ریزش بهمن مداوم، ساعت سه و نیم صبح بیست و چهارم ژوئیه قله آیگر را برای اولین بار از طریق جبهه شمالی با موفقیت صعود کردند.
این صعود مورد انتقاد شدیدی قرار گرفت که بیشتر در انگلستان بیان شده بود. انتقادات آنها به رژیم ناسیونال سوسیالیستی حاکم بر آلمان مربوط می‌شد، که تبلیغاتش موفقیت‌های تیم‌های آلمانی و اتریشی را برجسته می‌کرد. اولین صعودکنندگان اتهامات مبنی بر اینکه دیواره را «برای نازی‌ها» صعود کرده‌اند را رد کردند. در نهایت، این انتقادها دولت ایالت برن را مجبور کرد در سال ۱۹۳۶ ممنوعیت صعود از دیواره شمالی آیگر را اعلام کند، که آن هم پس از مدتی به دلیل عدم قانونی بودن لغو شد.
این صعود، نقطه عطفی در تاریخ کوهنوردی محسوب میشود و توجه بسیاری از کوهنوردان را به این دیواره جلب کرد.
دیواره آیگر در آن سالها توسط جراید و خبرنگاران با عنوان “دیواره مرگ” یا “دیواره قاتل” نامگذاری شده بود و آن را تسخیر ناپذیر معرفی میکردند.
مسیر های صعود رخ شمالی آیگر
دیواره شمالی ایگر، با مسیرهای متعددی که از سال‌های دور تا به امروز توسعه یافته‌اند، یکی از چالش‌برانگیزترین و جذاب‌ترین نقاط برای کوهنوردان در سراسر جهان به شمار می‌رود. این مسیرها با ویژگی‌ها و چالش‌های منحصر به فرد خود، از مسیرهای کلاسیک تا انتخاب‌های مدرن‌تر، علاقه‌مندان به کوهنوردی را به تجربه‌ای ناب دعوت می‌کنند.
تا سال ۲۰۲۴، بیش از ۳۳ مسیر مختلف در دیواره شمالی آیگر بازگشایی شده است، که برخی از آنها مسیرهای مشترکی دارند که از یک نقطه شروع و در نقطه‌ای دیگر پایان می‌یابند. مسیر هکمایر، به عنوان معروف‌ترین و کلاسیک‌ترین مسیر، مسیر اولین صعودکنندگان به رخ شمالی است و معمولاً صعود آن بین دو تا سه روز به طول می‌انجامد. به دلیل تراورس‌های گوناگون، طول این مسیر صعودی با ۱۸۰۰ متر اختلاف ارتفاع، در مجموع بیش از چهار کیلومتر است.
در ادامه، حدود ۲۸ مسیر معروف بروی رخ شمالی آیگر که تاکنون بازگشایی شده است را مرور میکنیم:
| نام مسیر | سال بازگشایی | توسط |
|---|---|---|
| گرده میتل اگلی | ۱۹۲۱ | آماتر براواند، ماکی، استیوری |
| مسیر لاپر | ۱۹۳۲ | گراون نابل، لاپر، زوریخر |
| دیواره شمال شرقی، مسیر مسنر | ۱۹۶۸ | هیبلر، گونتر و رینهولد مسنر، ماچکا |
| نور گریفین (گریفین موجوداست افسانه ای) | ۱۹۷۰ | ادرمت، کلر |
| دیواره شمال شرقی – مسیر اسکاتلندی‌ها | ۱۹۷۰ | مک ایچرن، مککیت، اسپنس |
| دیواره شمالی، مسیر لهستانی‌ها | ۱۹۶۸ | کیلکی، لوکاج، سوزافرسکی، زیساک |
| مسیر اسلونیایی‌ها | ۱۹۸۵ | نز، فرسر، تیک |
| هارلین درتیسیما | ۱۹۶۶ | بانینگتون، گولیکو، هاگ هارلین، هاستن، هاپفایر |
| مسیر چکها | ۱۹۷۸ | اسمیت، ریسیکا، فلجبرک |
| عنکبوت جوان | ۲۰۰۱ | اولی اشتک، اشتفان سیگرسیت |
| میان بر آیده آل | ۱۹۸۳ | پچیل |
| میانبر ژاپنی‌ها | ۱۹۶۹ | کاتو، کاتو، نگیشی |
| مسیر یادبود تونی هبلر | ۱۹۸۵ | اسمیت، لوک، پیتلکا |
| متانویا | ۱۹۹۱ | جف لو |
| مسیر هکمایر / مسیر اصلی | ۱۹۳۸ | هکمایر، کاسپارک، ورثر |
| لاویدا اس سیلب | ۱۹۹۹ | آنکر، رسیت |
| ستون چکها | ۱۹۷۶ | اسمیت، کیسیلکوا، بلا چک، ریبیکا |
| ستون ژنو | ۱۹۸۳ | هاف گارتنر، پیولا |
| پیولا چلینی | ۱۹۸۱ | چلینی، پیولا |
| گلبر انجل (فرشته زرد) | ۱۹۸۸ | کوبال کوبال |
| گوشه شمالی | ۱۹۸۱ | هوالد، هوالد روئدی |
| یتی | ۱۹۹۸ | فورلینی، فاجیانی |
| مجازات آیگر | ۱۹۸۸ | آنکر، پیولا |
| چانت دوسین | ۱۹۸۸ | آنکر، پیولا |
| اسپیت وردونسک | ۱۹۸۳ | میلفر استینر |
| دریای آبی عمیق | ۲۰۰۱ | رادمایر-راستالر |
| اودیسه | ۲۰۱۵ | رابرت جاسپر آلمانی، روژه شالی و سیمون گیتل ایتالیایی |
| مسیر یادبود | ۲۰۲۲-۲۰۲۴ | اشتفان سیگریست٬ روژه شالی٬ توماس هوبر |
| رنسانس | ۲۰۲۳ | پتر فون کنل و سیلوان شوپباخ |
مسیر ها و صعودهای شاخص
دیواره شمالی ایگر، که به عنوان یکی از چالش‌برانگیزترین و خطرناک‌ترین دیواره‌های کوهنوردی در جهان شهرت دارد، تاریخچه‌ای غنی از صعودهای هیجان‌انگیز و گاهی اوقات تراژیک را در خود جای داده است. این صعودها تنها نمونه‌هایی از دستاوردهای بی‌شمار کوهنوردانی هستند که با دیواره شمالی آیگر رویارویی کرده‌اند. هر یک از این روایات، داستان‌هایی از شجاعت، مهارت، و گاه فداکاری را روایت می‌کنند.
با توجه به اهمیت مرور این بازگشایی‌ها و با هدف جلوگیری از طولانی شدن بیش از حد این مطلب، تصمیم گرفته‌ام به این موضوع در یک مقاله جداگانه بپردازم. شما را به خواندن آن دعوت میکنم.
گردآوری و تدوین: امیر سعید احمدی
