به ندرت کسی در سال های اخیر به اندازه دنی آرنولد سوئیسی از مرزهای ممکن انسانی در کوهنوردی عبور کرده است. از جبهه شمالی ایگر تا جبهه شمالی پتی درو، او رکورد سرعت را در تمام جبهه های شمالی بزرگ کوه های آلپ و به تنهایی به ثبت رسانده است.
کوهنوردی یا آلپینیسم سرعتی همیشه دارای طرفداران و منتقدان خود بوده و هست و البته با وجود اینها دنیای کوهستان جهان آزادیست و هر کسی هر آنچه دوست دارد انجام می دهد. دنی آرنولد هم از آنهاییست که بدون توجه به این بحث ها راه خود را می رود. دنی آرنولد سوئیسی از کوهنوردان سرعتی حال حاضر دنیاست که برای برخی از بهترین رکوردها در کوه های آلپ شناخته می شود.
دنی آرنولد در کنار اشتفان زیگریست٫ سفیر ورزشی برند ماموت تا سال ۲۰۲۴ نیز هست.
شخصا دانی آرنولد را از سالهای ابتدایی شروع او به کوهنوردی را میشناسم و پیشرفت های جذاب او را با اینکه علاقمند به صعودهای انفرادی و سرعتی نیستم بسیار علاقمند دنبال میکنم. دنی طرفداران مشتاقی در ایران دارد و هم خودش بسیار مایل است بزودی به ایران سفر کند. از همین روی برآن شدم زندگینامه مختصری از دنی آرنولد را برای علاقمندان فارسی زبان وی را آماده کنم.
آنچه در این مقاله خواهیم خواند:
زندگینامه مختصر
دنی آرنولد متولد ۲۲ فوریه ۱۹۸۴ میلادی برابر با ۱۳۶۲ شمسی در استان یا کانتون اوری (URI) و منطقه بورگلن (Bürglen) سوئیس است محلی که همچنان ساکن است. پدرش فردی آرنولد و مادر او مونیکا، متولد و عاشق آن مناطق کوهستانی هستند به طوری که همانجا را نیز برای سکونت خود انتخاب کردند. قرار گیری خانه آرنولدها در قلب کوههای آلپ و عشق آنها به دامنه های برف گرفته کوهستان چیزی بود که به فرزندشان نیز منتقل شد و همین هم باعث گردید تا مسیر زندگی دنی از همان کودکی مشخص شود. اولین تلاشهایی که برای بالا رفتن از دیوار پشتی منزل پدری تا کوههای اطراف سکونتگاهشان تا صعود یک آبشار یخ زده با تبر یخ و بدون طناب در نزدیکی همان خانه پدری انجام شده بودند.
دانی آرنولد در مصاحبه ای در اینمورد گفت که کوه ها در سریعترین زمان ممکن من را مجذوب خود کردند.
کانتون اوری سوئیس ۱۷۲۰ متر ارتفاع دارد و یکی از مناطق کوهستانی آلپ به شمار می رود. دنی و برادرانش هر روز باید با تله کابین به دره می رفتند و بعد از مدرسه نیز به خانه باز می گشتند. (وجود این تله کابینهای بسیار ساده که یک کابل فلزی و یک اتاقک متصل به آن در مناطق مرتفع آلپ نقش حیاتی را برای اهالی ساکن در آلپ را ایفا میکنند) به زودی هم نخستین برنامه های کوهنوردی آنها به همراه پدرشان آغاز شد. دنی آرنولد از همان زمان به طور غریزی دوست داشت سریعتر و جلوتر برود. این چیزیست که علاقمندان به سرعت درک می کنند. این یک حقیقت است که ذات فرد٫ او را با خود به سمتی که قرار است خواهد کشید.
دنی در سن ۲۰ سالگی پس از پایان تحصیل و فراگیری شغل به عنوان مکانیک ماشین تصمیم گرفت تا در کنار حرفه تحصیلی خود به فراگیری فنون حرفه ای کوهنوردی و به عنوان راهنمای کوهستان را نیز ادامه دهد. البته تا آن تاریخ دانی در بین کوهنوردان نام ناشناخته ای نبود.
در صحنه کوهنوردی دنی آرنولد حتی قبل از سال ۲۰۱۱ نیز مورد توجه بوده است او توانسته بود خط الرأس غربی Salbitschijen را در زمان ۱ ساعت و ۳۵ دقیقه صعود کند. علاوه بر این وی در سال ۲۰۱۰ به همراه استفان زیگریست و توماس سنف اولین صعود زمستانی Torre Egger در پاتاگونیا را انجام داده بودند.
پس از انکه دانی آرنولد دوران ۴ ساله آموزشی راهنمای حرفه ای کوهستان را بپایان رساند، ترجیح داد در سال ۲۰۱۱ شغل خود را به عنوان مکانیک ماشین رها کند و مسیری ناشناخته را به سمت کوه ها دنبال کند.
اکسپدیشن، صخره نوردی و یخ نوردی در کشورهای مختلف جهان از علایق اوست. او میگوید “برای رسیدن به رویاهای خود ارزش ریسک کردن را دارد” – با این نگرش، اراده عالی و توانایی فنی، او توانست نقاط عطف کوهستانی را رقم بزند. او سعی می کند ترکیب سرعت و سختی را در پروژه های خود ترکیب کند. نه تنها در تابستان، بلکه به خصوص در زمستان.
بزرگترین موفقیت های دنی آرنولد در رسانه ها بدون شک رکوردهای سرعت او در شش جبهه بزرگ شمالی کوه های آلپ است: ایگر، ماترهورن، گراند ژوراسس، گروس زین، پیز بادیله و پتی درو. اما این فهرست چشمگیر تنها بخش کوچکی از مسیر زندگی دنی به عنوان یک کوهنورد بسیار همه فن حریف، اولین صعودها را در پاتاگونیا، آلاسکا، پاکستان، چین، ایسلند و قزاقستان ثبت کرده است. اما او به طور خاص به موفقیت های نسبتا ناشناخته مانند مسیرهای فنی که در اسکاتلند صعود کرد، افتخار می کند. “The Hurting” و “Anubis” از جمله سخت‌ترین مسیرهای سنگنوردی از نظر فنی و روانی هستند. «کوه ها بی رحمانه صادق هستند. اگر خیلی بد باشی، بلند نمی شوی. هیچ بهانه ای وجود ندارد، همیشه تنها شما مقصر هستید.”
در ژانویه ۲۰۱۲ آرنولد مسیر صعود مختلط Hunting در اسکاتلند را بدون هیچ محدودیتی انجام داد. هورتینگ Hurting یکی از سنگین ترین مسیرهای کوهنوردی ترکیبی در جهان به حساب می آید. در اوریل ۲۰۱۳ دنی آرنولد و دیوید لاما برای مسیر Bird of prey نیاز به ۲ ساعت زمان داشتند.
رقابتی که دامن زده شد
تا پیش از حادثه ای که باعث فوت اولی اشتک شد او به نوعی کلیددار جبهه شمالی آیگر به خصوص از نظر رکورد سرعت محسوب می شد. او در سال ۲۰۰۷ توانست مسیر هکمیر را در مدت زمان ۳ ساعت و ۵۴ دقیقه صعود کند و در سال ۲۰۰۸ رکورد خودش را هم بهبود بخشید و در مدت زمان ۲ ساعت و ۴۸ دقیقه همین مسیر را صعود کند. در همان سالها دنی آرنولد جوان که سفیر و چهره ورزشی ماموت نیز شده بود و ارتباط ورزشی دوستانه ای نیز با اولی اشتک داشت تصمیم جسورانه ای گرفت.
دنی آرنولد در سال ۲۰۱۱ توانست مسیر هکمایر در رخ شمالی دیواره آیگر را در ۲ ساعت و ۲۸ دقیقه صعود و رکورد اشتک را برای ۲۰ دقیقه جابجا کند. این یک اقدام و رکورد جدید بود که به ثبت رسید و باعث شد همه با نام آرنولد آشنا شدند. روزنامه ها و مجلات طوری آن صعود را گزارش میدادند که انگار یک (آرنولد شوارتزنگر) دیگر در رشته کوهنوردی ظهور کرده بود.
اگر چه این رکورد در سال ۲۰۱۵ مجددا با حد نصاب ۲ ساعت و ۲۲ دقیقه توسط اولی اشتک شکسته شد اما هیچ کس نتوانست توانایی های آرنولد جدید سوئیس را منکر شود چرا که او به سراغ کوه های سخت دیگر در آلپ رفت و رکوردهای دیگری را یکی پشت سر هم جابجا کرد. رقابت سر سختی بین این دو چهره توسط نشریات و خبرنگاران دامن زده شد و تنور این رقابت نیز هرروز داغتر میشد. پس از انتشار فیلم صعود دنی آرنولد از دیواره ایگر در شکافی که به شویریگ ریس (schwierige riss )شناخته میشود یک طناب ثابت بسیار قدیمی حدود چهار متر وجود دارد. در آن فیلم دانی یک لحظه حلقه آخر طناب را که به میخ نبشی متصل بود را با تبر یخش میگیرد یا بهتر بگیم با تیغه تبر از حلقه میخ استفاده میکند.
این حرکت با شکایت اولی اشتک در رسانه ها به اوج میرسد. و روزنامه ها نیز به تنور آن می‌دمیدند. تا سال ۲۰۱۵ که اولی اشتک تصمیم میگیرد از رکود خود دفاع کند که با سروصدای زیادی همراه بودجالبتر انجا بود که دقیقا و در همان نقطه قسمت آخر (schwierige riss) که دانی آرنولد از حلقه میخ طناب ثابت استفاده کرد اولی اشتک هم یک لحظه از طناب ثابت استفاده میکند! و دوباره منجر به بالا گرفتن بحثها شد. این بحث دوباره در فیلم مستند «دوئل در پرتگاه» که جدیدا در شبکه نتفلیکس منتشر شد موضوع همان بحث شد. بطوری که بسیاری معتقدند این مستند میخواهد موضوع و شرایط را تحریف کند. از منتقدان سرسخت این جریان نیز رابرت بوش عکاس و کوهنورد نامدار است که خود بسیاری از تصاویر ورزشی دانی آرنولد و اولی اشتک را بثبت رسانده.
بعدها با فوت اولی اشتک دانی رغبتی به صعود مجدد و تکرار رکور سرعتش نشان نداد.
ماترهورن
دنی آرنولد در ۲۲ آوریل ۲۰۱۵ مسیر اشمید در جبهه شمالی ماترهورن را در مدت زمان ۱ ساعت و ۴۶ دقیقه صعود کرد. زمان آرنولد ۱۰ دقیقه از رکورد قبلی که توسط اولی اشتک در سال ۲۰۰۹ ثبت شده بود بهتر بود. آرنولد به صورت انفرادی با دنبال کردن مسیر اشمید دقیقا مانند اشتک به بالای این جبهه کوهستانی رسید.
دنی در ساعت ۸ و ۳۴ دقیقه صبح حرکت خود را از پای دیواره ۱۱۰۰ متری و روی حوزه برفی آغاز کرد و یک ساعت و ۴۶ دقیقه بعد روی قله بود. او بعدا گفت که در ابتدا اصلا حس خوبی نداشته اما در نهایت به ریتم خوبی رسیده بود. وی گفت: من فوق العاده سریع نبودم اما تنها چیزی که اهمیت دارد، ریتم است. صعود این مسیر برای کوهنوردان عادی ۸ تا ۱۰ ساعت طول می کشد.
گراند ژوراسس
دانی آرنولد در پایان جولای ۲۰۱۸ مسیر کازین جبهه شمالی گراند ژوراسس را در مدت زمان ۲ ساعت و ۴ دقیقه صعود کرد. او با این صعود توانست ۲ رکورد از ۳ رکورد جبهه های اصلی شمالی آلپ را از آن خود کند. دنی ۳ تابستان پیاپی روی این پروژه کار کرد تا بتواند آنرا در یک شرایط آب و هوایی ایده آل انجام دهد. او در طول روزهای پیش از رکوردگیری سه بار این مسیر را با کوهنوردان مختلف صعود کرد تا جزییات کار به طور کامل در ذهنش نقش بسته باشد.
پتی درو
دنی آرنولد در ۱۵ آگوست ۲۰۲۱ مسیر آلن لینینگر در پتی درو به طول ۹۰۰ متر با درجه سختی (۹۰۰ متر، TD+، ۵c) به ارتفاع ۳۷۳۳ متر به صورت سرعتی انفرادی و آزاد صعود کرد. این نه تنها رکورد همین مسیر، بلکه رکورد سرعت تمامی مسیرهای پتی درو نیز محسوب می شد. آرنولد این صعود را در ۱ ساعت و ۴۳ دقیقه انجام داد. پروژه پتی درو از سال ۲۰۲۰ شروع شده بود و در آن سال آرنولد به همراه مایکل کرفتنر یک صعود تمرینی انجام داد که ۱۴ ساعت طول کشید. دلیل این طول کشیدن هم دو بار گم شدن در مسیر بود. در آن زمان فکر می کرد که نمی تواند این مسیر را بدون طناب صعود کند اما بعدا موفق به انجامش شد.
وی برخلاف کریستف پروفیت که در سال ۱۹۸۲ با صعود از “دایرکت امریکن” در عرض ۳ ساعت و ۱۰ دقیقه همه را شگفت زده کرد، مسیر اصلی سال ۱۹۵۳ کوه نوردان فرانسوی “پیر آلان و ریموند لنینگر” را انتخاب کرد.
آرنولد اولین بار مسیر آلان – لنینگر را در سال ۲۰۲۰ با “میشائیل کرافتنر” صعود کرده بود. این دو ۱۴ ساعت زمان را صرف پیدا کردن این مسیر قدیمی و پی بردن به سختی صعود آن نمودند و آرنولد تصمیم گرفت که از دپوی طناب بر روی قله خودداری کند و ایده صعود سرعتی او را رها نکرد تا اینکه در پاییز همان سال برای مطالعه بیشتر به این کوه برگشت. ریزش سنگ را بررسی کرد و برای امکان اجرای پروژه در شرایط مناسب در ماه ژوئن به شامونی سفر کرد و با “راجر شالی” مسیر را در عرض ده ساعت صعود کردند. سریع بود اما نه به اندازه کافی که می خواستند. به دلیل پوشش وسیع یخ و برف. با این حال مقداری لوازم برای فرود انفرادی دپو کرد.
در ماه آگوست دمای هوا بالا و ریزش سنگ کل جبهه را فرا می گیرد اما امسال شرایط استثنایی بود، آرنولد فرصت را غنیمت شمرد و در ۱۴ آگوست با استفان بروگر عازم مونبلان شد، به هدف صعود انفرادی مسیر البته در صورتیکه همه چیز صددرصد و بی نقص باشد. با رسیدن به نقطه بیواک در پای مسیر تصمیم گرفت که صبح روز بعد برنامه خود را شروع کند، یک هلیکوپتر در بالای سر او از این برنامه فیلمبرداری می کرد و ساعت ۸.۴۶ دقیقه صعود آغاز شد. او اینطور در این باره توضیح داده:
“بخش اول دیوار نسبتا آسان بود، از نظر فنی دشوار نبود ولی چالش برانگیز بود، بعد از آن شیب تندتر شد و من احساس بهتر و بهتری داشتم. یکی از ناخوشایندترین مکان ها، دودکش خیس بود. اول فکر کردم که با کوله پشتی می توانم از آن عبور کنم اما بیفایده بود بنابراین مجبور شدم کوله را از شانه هایم بردارم و آنرا به جلو هل دهم، با یک اسلینگ به خودم متصل کرده بودم، دو طول بعدی زاویه دار، مرطوب و یخ زده بود، خوشبختانه خطی که با راجر آن را صعود کرده بودم را پیدا کردم که به لحاظ فنی دشوارتر و بی حفاظ تر بود ولی حداقل مرطوب و یخ زده نبود. بعد از میدان یخی بزرگ در وسط دیواره، دوباره شیب تندتر شد، ریتم خود را پیداکردم اما هرگز به ساعت نگاه نکردم، زمان برای من مهم نبود اما آگاه بودم که می خواهم تمامی سعی و توان خود را بکار گیرم. برای این لحظه تمرینات زیادی انجام داده بودم و آمادگی داشتم و سرعت واقعا هدف من نبود فقط می خواستم به خودم ثابت کنم که می توانم این کار را انجام دهم”
در نهایت دنی آرنولد در عرض ۱ ساعت و ۴۳ دقیقه به قله رسید، بعد از تماس با خانواده و دوستان فرود را آغاز کرد، در جانپناه با گروه فیلمبردار ملاقات کرد و بعد با قطار از “مونتنورس” به شامونی رفت. در گزارشی که از این برنامه منتشر شده او اعلام کرد که همین چند روز پیش بوده که متوجه شده سریع ترین صعودها را در شش جبهه شمالی آلپ انجام داده و باعث افتخار اوست.
- دنی آرنولد در سال ۲۰۲۳ توانست به عنوان اولین کوهنورد هر سه خط الراس سالبیت را به طور متداوم و پشت سر هم صعود کند. شاهکاری که ۹ ساعت ۳۶ دقیقه و ۵۵ ثانیه طول کشید.
صعود این قله در بین آلپینیستهای سوئیس صعودی پر چالش محسوب میشود. صعود به هر سه جبهه آن در یک روز تاکنون انجام نشده بوده. و صعود هر سه جبهه در مدتی کمتر از ۱۰ ساعت رکودی محسوب میشود که تاکنون وجود نداشته! جمع صعود این سه خط‌الرس با هم منجر به صعود بیش از ۱۵۰۰ متر صعود صخره‌ای در حدود ۷۰ طول طناب میشود. دشواری این مسیر بین ۶a -6b تخمین زده میشود. صعود هر کدام از این یال‌ها به خودی خود برای اکثر الپینیستها یک تور یک روزه محسوب میشود.
- او همچنین در ۸ می ۲۰۲۳ بدون اکسیژن کمکی به قله اورست صعود کرد.
- او رکورد صعود سرعتی ۵ جبهه از ۶ جبهه شمالی آلپ را در همچنان در دست دارد.
- سال ۲۰۱۱: آیگر، مسیر هکمایر، ۲ ساعت و ۲۸ دقیقه
- سال ۲۰۱۵: سروینو (نام ایتالیایی ماترهورن) مسیر اشمید، ۱ ساعت و ۴۶ دقیقه
- سال ۲۰۱۶: پیزو بدیل از مسیر کاسین، ۵۲ دقیقه
- سال ۲۰۱۸: گراند ژوراس از مسیر کاسین، ۲ ساعت و ۴ دقیقه
- سال ۲۰۱۹: سیما گراند دِ لاواردو از مسیر کومیچی – دیمای، ۴۶ دقیقه
- سال ۲۰۲۱: پتی دِرو از مسیر آلان – لنینگر، ۱ ساعت و ۴۳ دقیقه
از دیگر صعودهای دانی آرنولد می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- اولین صعود “برد اف پری” به همراه دیوید لاما
- توره ایگر، پاتاگونیا، اولین صعود زمستانی به همراه اشتفان زیگریست
- کانادا، هلکمن فالز، اولین صعود پاور شیریمپ
- آنوبیس، اسکاتلند XII / 12
- صعود فری سولو سرعتی کارلسو در دولومیت ها : درجه سختی (۷a+ or 5.12a 650m)
- صعود فری سولو سرعتی کرک بیبی یک آبشار یخی واقع در سوئیس
کوهنورد٫ پدر و انسان
دانی آرنولد با اشتیاق خود زندگی می کند: کوهنوردی اکسترم. اکتشافات در سراسر جهان، مسیرهای دشوار در صخره و یخ، رکوردهای سرعت در تمام رخهای بزرگ شمالی اروپا: ایگر، ماترهورن، گراند جوراس، گروس زین، پیز بادیله و پتی درو. او یکی از قویترین آلپینیست های افراطی در جهان است و شناخته شده ترین کوهنورد انفرادی آزاد اروپا به حساب می آید. و دنی هنوز به پایان نرسیده است. این متنی بود که دانی آرنولد در سایت اینترنتی خود نوشته.
دانی آرنولد در سال ۲۰۲۰ با نامزد خود ازدواج کرد که حاصل آن یک فرزند دختر است. دانی آرنولد در کنار فعالیتهای کوهنوردی خود به دعوت شرکت های بزرگ برای کارمندان آنها سخنرانی انگیزشی نیز ترتیب میدهد. و تاکنون در کنار کوهنوردی دو کتاب مصور نیز از فعالیت های خود منتشر کرده.
گردآوری و تدوین: امیر سعید احمدی
