زاویر بونگارد (Xavier BONGARD)، یک ماجراجوی کوهنورد سوئیسی بود که به دلیل علاقه شدید به فعالیت‌های پرچالش کوهستانی مانند دیواره‌نوردی، یخ‌نوردی و پرش از ارتفاعات شناخته می‌شد. او با مهارت‌های خاص خود و انگیزه بالا، آن‌ها را برای غلبه بر مسیرهای چالش‌برانگیز و انجام پرش‌های شگفت‌انگیز به کار می‌برد. زاویر بونگارد در تاریخ ۱۵ آوریل ۱۹۹۴ در دره لائوتربرون درگذشت. با این حال، میراث او همچنان در دنیای ورزش‌های فوق حرفه‌ای پابرجا است.
آنچه در این مقاله خواهیم خواند:
بیوگرافی
زاویر بونگارد در تاریخ ۲۱ دسامبر ۱۹۶۳ متولد شد و در یک خانواده آلمانی‌زبان در شهر فرایبورگ سوئیس بزرگ شد. نام شناسنامه‌اش Xaver بود که بعدها به Xavier تغییر کرد. خانواده و دوستان نزدیکش او را “توتو” صدا می‌زدند. با دوازده سالگی، زاویر عضو آلپین کلوب شهر فرایبورگ شد. از همان سالهای نخست عضویتش در آلپین کلوب، زاویر بونگارد توانایی استثنایی خود را در صخره‌نوردی و دیوارنوردی نشان داد. او به طور فشرده در صخره‌های آهکی Gastlosen که در منطقه‌ای که به کوههای پیش از آلپ مشهور است، تمرین می‌کرد.
در هجده سالگی، او دیوار شمالی ایگر و مسیر والکرپیلر در Grandes Jorasses را موفق به صعود کرد. در سال ۱۹۸۳، زاویر موفق به قبولی در آزمون فنی حرفه‌ای خود در رشته مکانیکی از هنرستان شهر فرایبورگ سوئیس شد. از سال ۱۹۸۳ تا ۱۹۹۳، زاویر با چندین اکسپدیشن و صعودهای نخستین در صحنه کوهنوردان و آلپینیست‌ها مشهور و شناخته شد. به‌طور ویژه، اکسپدیشن او به جزیره بافین (با پیتر گوبت)، صعودهای اصطلاحا فری سولو به دیوار El Capitan در پارک ملی یوسیمیتی، صعود از مسیر نوردوانه شمال شرقی در Great Trango Tower که در کاراکوروم واقع شده همراه با جان میدندورف و صعود او از آبشار یخی معروف در منطقه Breitwangflue در دره کندرتال (با مایکل گروبر) قابل ذکر است.
در سال ۱۹۸۹، زاویر بونگارد در پارک ملی یوسیمیتی با ویل اُکس آشنا شد. به سرعت دوستی نزدیکی بین این دو کوهنورد پرتجربه شکل گرفت. ویل اُکس یکی از اولین بیس جمپرهای در جهان بود. زاویر بونگارد به این ورزش جوان و تازه شکل گرفته علاقه مند شد و در سال ۱۹۹۰ با ویل اُکس اولین پرش رسمی بیس جمپ خود را از El Capitan در دره یوسیمیتی انجام داد. با این پرش، زاویر بونگارد اولین بیس جامپر سوئیس شد.
در سال ۱۹۹۱، زاویر بونگارد برای اولین بار از سکوی پرش “استوباخ” در دره لائوتربرون سوئیس پرید، این سکوی پرش در ۲ سپتامبر ۱۹۹۰ توسط بیس جامپر فرانسوی دومینیک گلیزز افتتاح شده بود. در همان سال، اولین پرش‌ها را ازسکوهای “اقیانوس زرد”، “ایزنفلو” و “اونترباخ” (با همراهی ویل اُکس) نیز توسط بونگارد انجام شدند. این اولین پرش‌های بیس جمپینگ در سوئیس توسط توماس اولریخ به تصویر کشیده شدند.
پس از آن که زاویر بونگارد از همه چهار عنصر (ساختمان، برج، پل و صخره) پرش کرده بود، دیگر به یک چهره معروفی تبدیل شد.
در سال ۱۹۹۳، پس از گذراندن آزمون راهنمای کوهنوردی UMGIA، زاویر بونگارد موفق به دریافت نشان راهنمای رسمی کوهستان شده بود.
روز حادثه
در تاریخ ۱۵ آوریل ۱۹۹۴، زاویر بنگارد با فرانک کنراد از سکوی “استوباخ” پرید. بنگارد دو چتر، یک چتر اصلی و یک چتر ذخیره‌ای همراه داشت. پس از اینکه چتر اصلی به خوبی باز نشد، بنگارد چتر ذخیره‌ای را کشید، اما در هنگام باز شدن، بندهای چتر ذخیره بهم گره خوردند.
بنگارد با صخره‌های اطراف دیواره برخورد کرد و سقوط کرد و در محل حادثه بر اثر جراحات سنگین فوت کرد. طبق “لیست تصادفات بیس جامپینگ”، که هر حادثه‌ای از آغاز ورزش را در سراسر جهان ثبت می‌کند، بنگارد حادثه شماره ۳۱ در دنیا بود. همچنین او اولین بیس جامپیر کشته‌شده در سوئیس بود. بعدها به دلیل فعالیت‌های بیس جامپینگ، دره لائوتربرون در نزدیکی شهر اینترلاکن به یکی از مقاصد پرش بیس جامپینگ تبدیل شد.
در محل پرشی که “اقیانوس زرد” نام دارد، انجمن بیس جامپینگ سوئیس یک نشان یادبودی برای زاویر بنگارد نصب کرده است.
در مراسم تشییع جنازه زاویر که در کلیسای کاتولیک شهر اینترلاکن برگزار شد، جان میدندورف یک سخنرانی بسیار احساسی درباره بنگارد ایراد کرد.
در فوریه ۲۰۲۳، شرکت Mammut ویدئویی درباره سی سالگی صعود نخستین بار به آبشار یخی در Breitwangflue (به نام “Crack Baby”) از صعود زاویر بنگارد منتشر کرد.
او با تجربه‌هایش در کوهنوردی به یادگار مانده است و میزان شجاعت و تلاشی که برای دست‌یافتن به اهدافش انجام داد، همواره تحسین برانگیز بوده است. زاویر بنگارد نمادی از پیشروی، اراده و انگیزه برای پیگیری رویاها و عشق به ماجراجویی بوده و میراثی بی‌قیاس در دنیای کوهنوردی به جا گذاشته است.
صعودهای شاخص
| سال | صعودها |
|---|---|
| ۱۹۸۲ | دیوار شمالی ایگر، دیواره گرند جوراس، مسیر والکرپیلر، منطقه مون بلان، VI |
| ۱۹۸۳ | چهار قله شش هزار متری در شیلی |
| ۱۹۸۴ | چاکاراخو، ۶۱۱۲ متر (پرو)، اولین بازگشایی “راه دوستی” |
| ۱۹۸۶ | کوه مک‌کینلی، ۶۱۹۴ متر (آلاسکا)، ریج کاسین، چهار دیوار بزرگ، یوسیمیتی (ایالات متحده) |
| ۱۹۸۷ | سه اولین صعود در جزیره بافین، ال کاپیتان (یوسیمیتی)، “شاهین آهنی”، ۵.۹، A۴+، فری سلو و اولین صعود، ال کاپیتان (یوسیمیتی)، “گم شده در آمریکا”، ۵.۱۰، A۵، فری سلو و اولین صعود |
| ۱۹۸۸ | ال کاپیتان (یوسیمیتی)، “دریای رویاها”، ۵.۱۰، A۵، فری سلو و اولین صعود، ال کاپیتان (یوسیمیتی)، “جالی راجر”، ۵.۱۰، A۵، فری سلو و اولین صعود |
| ۱۹۹۲ | برج گرند ترانگو، ۶۲۳۱ متر (کاراکوروم)، اولین صعود از رخ شمال شرقی |
| ۱۹۹۳ | “کرک بیبی” (آبشار عظیم یخزده در Breitwangflue، دره کندرتال)، WI۶، اولین صعود |
گردآوری و تدوین: امیر سعید احمدی
منبع تصاویر: سایت شبکه دیواره های بلند
